اشعار جالب
شعرهای جالب
نگاه کن که نریزد چو دهی باده بدستم
فدای چشم تو ساقی بهوش باش که مستم
گفتی که می بوسم تورا.گفتم تمنا می کنم
گفتی اگر بیند کسی گفتم که حاشا می کنم
چشم به راحت دل به یادت گریه کردم
سر شب تا سحر من گریه کردم گریه کردم
فقط سوز دلم را در جهان پروانه می داند
غمم را بلبلی که آواره شد از لانه می داند
شکست عهد من و گفت هرچه بود گذشت
به گریه گفتمش آری ولی چه زود گذشت
شب چو در بستم.مست از می نابش کردم
ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم
ساقیا مرا دریاب.پر کن از وفا جامم
مستم امشب از غم ها.می نخورده بد نامم
پیری رسد و فصل جوانی دگر گذشت
دیدی دلا که عمر چه سان بی خبر گذشت
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آیی
ای که از یار نشان می طلبی یار کجاست
همه یارند ولی یار وفادار کجاست
از تو دورم و من دیوانه و مدهوش توام
آنچنان محو تو گشته ام که در آغوش توام
از چشم تو چون اشک سفر کردمو رفتم
افسانه هجران تو سر کردمو رفتم
دوباره یک شب دیگر دوباره تنهایی
دوباره این منو این امتداد یلدایی
در مسیر اشک من گاه زنی تو راه
می برد به شهر عشق رد جاده های لیز
رفتی و مثل هر غزلم ناتمام ماند
عشقی که تازه داشت سرانجام می گرفت
هوای باران داشتنگاه غمگینم
چه تلخ می رفتی چه تلخ شیرینم
بنازم قلب پاکت مادر من
بگردم دور خاکت مادر من
سیاه شد روزگار من سیاه شد
خدایا مادرم از من جدا شد
فلک با من چرا این ناروا کرد
که یک دم مادرم از من جدا کرد